0.Silence is everywhere

Splot słów, który zaprzątał jej głowę. Ich znaczenia sama nie mogła odgadnąć. Próbowała sprecyzować swoje myśli, sprowadzić je na konkretny tor. Siedziała z książką w ręku, ale zamiast czytać zastanawiała się nad sensem słów tak mocnych, tak zaostrzonych, że aż stanowiły kontrast pośród jej kruchych, niejednostajnych przemyśleń. Wpatrywała się tępo w pierwszy wers, który stanowił wstęp do drugiego rozdziału. Jej oczy dostrzegały jedynie jedno słowo.

,,Cisza”

Tak, było ono jej dobrze znane, można powiedzieć, iż nazbyt dobrze. Wyciągnęła rękę w geście odnalezienia pióra, nadal nie odrywając wzroku od czynnika, który tak ją  frasował. W wszechobecnej ciemności, którą rozpraszał jedynie tlący się już płomień świecy, wymacanie potrzebnego przedmiotu zajęło jej wieki. Skupiając się jedynie na refleksjach, nie zwracała uwagi na otoczenie. Zaczęła skrupulatnie zapisywać odczucia wiążące się z danym momentem. Rozkojarzenie, obłęd, determinacja, a kiedy zdała sobie sprawę, że tak na prawdę nic tym nie wskóra, dodała słowo ,,rezygnacja”. Z miną strapionej nastolatki, wciąż dumając nad kwintesencją tematu, podniosła pióro, i gdy kątem oka spostrzegła, iż coś spłynęło po lufcie i splamiło jej śnieżnobiałą koszulę, zsunęła spojrzeniem po piórze, na którym znajdowała się krew, jej własna krew. Ogarnął ją piekący ból, którego skupiskiem było jej udo. Wędrując wzrokiem w tamte rejony, ujrzała słowa wyryte w jej skórze. Kłębisko bólu, niedowierzania i strachu szukało ujścia, a gdy dotarło do jej krtani, a ona sama otworzyła usta w zamiarze krzyku, skumulowana góra z prędkością światła pokonała dzielącą odległość pomiędzy gardłem a światem zewnętrznym, ale jedyne co było słychać to:

Cisza

Dziewczyna popłakała się z bezsilności. Takie było jej życie. Pełne słów, które nie znalazły swoich odpowiedzi poza granicami świadomości. 

Żyła jak przeklęta.

***

A Ty, co byś zrobił, gdyby nikt nie mógł usłyszeć Twojego głosu?

Gdyby wszystko, co tworzy Twoje "ja", nie mogło zostać wypowiedziane?

Cisza jest wszędzie.

Cisza jest obezwładniająca.

--------

Napisałam.

Prolog, który zaprzątał mi głowę przez nie jedną noc. 

Byłam bezsilna i nie mogłam nic zrobić na brak weny.

Mam nadzieję, że da się czytać.

Zaczynam pracować nad rozdziałem.

Do pierwszego!